Szejdi-Szejdi

Było nas jedenaścioro, mieszkaliśmy w bagnie... na śniadanie matka kroiła wiatr, ojca nie znałem, bo umarł na raka wątroby, kiedy zginął w tragicznym wypadku pterrordaxa, po samospaleniu się na imieninach u wujka Zal'mu. Wujka Zal'mu zesłano do Voldun w '31. Nikt nie narzekał. Wszyscy należeliśmy do hord i łupiliśmy okolicę. Shoaljai, Nazwatha i Zul'jan stały w płomieniach. Bawiliśmy się też na budowach. Czasem kogoś przywalił blok kamienia, a czasem nie. Gdy w stopę wbił się kolec, matka odcinała stopę i mówiła z uśmiechem, "masz, kurna, drugą, nie"? Nie drżała ze strachu, że się pozabijamy. Wiedziała, że wszyscy zginiemy. Nikt nie narzekał. Z chorobami sezonowymi walczyła babcia. Do walki z gruźlicą, szkorbutem, nowotworem i mroźną gorączką służył mocz i mech. Kapłan u nas nie bywał. Chyba że u babci – po mocz i mech. Do lasu szliśmy, gdy mieliśmy na to ochotę. Jedliśmy jagody, na które wcześniej nasikały crawgi i krwawe trolle. Jedliśmy muchomory sromotnikowe, na które defekowały